Het onderzoek duurt 4 maanden.

Stap 1: Geschiktheidsonderzoek

Eerst wordt bepaald of de patiënt geschikt is om mee te doen aan dit onderzoek. Daarom doet de onderzoeker een aantal onderzoeken:

• Onderzoek naar de medische geschiedenis.
• Onderzoek door een anesthesist of de patiënt veilig een operatie met algehele narcose kan ondergaan.
• Een CT-scan en een MRI-scan om te onderzoeken of een operatie bij technisch makkelijk uit te voeren is bij de patiënt (alleen als er geen recent onderzoek aanwezig is).

Stap 2: De operatie

De patiënt slaapt tijdens de operatie en voelt niets. De operatie duurt ongeveer een uur. Via de neus wordt, met een kijkoperatie, twee contactpunten ingebracht tot tegen de hypofyse aan. De elektriciteitsdraadjes van de twee contactpunten worden via een neusgat naar buiten geleid en met tape vastgeplakt.

Stap 3: onderzoeken en metingen in het ziekenhuis

• Na de operatie blijft de patiënt de onderhoudsmedicatie voor pijn gebruiken, maar de extra medicatie voor pijnaanvallen te stoppen. In plaats hiervan zal hij/zij hypofysestimulatie ontvangen. Als de stimulatieonvoldoende werkt en de patiënt veel pijn heeft, kan de medicatie alsnog ingenomen worden.
• De patiënten noteren in een dagboekje de hoeveelheid pijn en of er aanvullende medicatie is gebruikt.
• De patiënt blijft na de operatie in principe 2 dagen opgenomen in het ziekenhuis. Tijdens deze opnamedagen wordt een proefstimulatie gedaan. Tijdens en na de stimulatie wordt de patiënt geobserveerd op het optreden van bijwerkingen.
• Verder wordt er tijdens de opname regelmatig bloed afgenomen en meerdere keren de bloeddruk gemeten.

Stap 4: Onderzoeken en metingen thuis

Na de proefsimulatie gaat de patiënt naar huis met de stimulator. Thuis wordt met de hypofysestimulatie begonnen onder begeleiding van getrainde onderzoeksverpleegkundigen. Naar aanleiding van hoe de patiënt reageert op de stimulatie, worden de instellingen van de stimulatie net zolang aangepast totdat er met een zo laag mogelijke dosis en zonder bijwerkingen goede pijnstilling is.
Op twee momenten tijdens het onderzoek zal de stimulator zo ingesteld worden dat er geen werkzame stimulatie is. Dit doen we om vast te stellen of de patiënt de stimulatie nog nodig heeft, of dat de effecten van de stimulatie blijvend zijn. Deze twee perioden worden niet vooraf aangekondigd.

Na 4 maanden is het onderzoek afgerond en volgt er nog 1 keer een controle. Als de hypofysestimulatie  goede pijnverlichting geeft aan de patiënt, dan mag hij/zij na het afronden van het onderzoek hiermee door blijven gaan. De maandelijkse controles, en eventueel aanpassingen van het systeem, gaan dan ook door.

De behandeling wordt gestopt als

• De behandelend arts vindt dat de nadelige gevolgen van bijwerkingen voor de patiënt groter zijn dan de mogelijke voordelen.
• De patiënt zelf besluit te stoppen.

Bijwerkingen

Iedere behandeling kan bijwerkingen hebben.

De operatie kan met algemene complicaties gepaard gaan, zoals trombosebeen, longembolie, of blaasontsteking, en met specifieke complicaties, zoals neusbloeding, neusbijholte infectie en verminderde reuk.

Gebruik van het hypofysestimulatie systeem heeft ook risico’s:

• Onvoldoende, of geen pijnstillend effect.
• Onverwachte oogbewegingen, of dubbel zien.
• Tijdelijke veranderingen in vitale functies (verhoogde bloeddruk, hartslag, ademhaling).
• Tintelingen of een verdoofd gevoel in het gezicht.
• Te veel, of te weinig plassen.
• Huidirritatie.

Extra belasting voor patiënt

• De patiënt kan last krijgen van de bijwerkingen of nadelige effecten van hypofysestimulatie.
• Meedoen aan het onderzoek kost extra tijd.
• De patient houdt de pijnscores bij in een dagboekje.
• De patiënt vult 1 keer per maand 6 vragenlijsten in over onder andere kwaliteit van leven.
• Eens per maand wordt bloed en speeksel afgenomen voor (hormoon)bepalingen.
• De patiënt moet opgenomen worden in het ziekenhuis.
• De patiënt moet een operatie met algehele narcose ondergaan.
• De patiënt moet zich houden aan de afspraken die horen bij het onderzoek.